Wat maakt dat een groep er bovenuit steekt in zijn genre ?  In het geval van The Steel Wheels zijn dat de uiterststerke eigen composities, het muzikale vakmanschap en de prachtige zang en harmony vocals.  Een wel heel sterke troef is de krachtige tenorstem van zanger Trent Waggler.  Ze worden nogal gemakkelijk onder de noemer bluegrass gecatalogeerd maar dat is hen oneer aandoen want er zit hier zoveel meer in dan enkel bluegrass. 

De vierkoppige formatie The Steel Wheels is gevestigd in de Blue Ridge Mountains en de Shenandoah Valley van Virginia en van daaruit laten ze hun mix van countrygospel, Irish music, folk, songwriting, mountain music, bluegrass, acapella gospel en allerlei wonderschone instrumentals op de mensheid los.  Wie bij bluegrass enkel denkt aan vingervlug banjo- en mandolinegetokkel is hier aan het verkeerde adres.  Natuurlijk zijn deze vier jongens zeer bedreven en virtuoos in het bespelen van hun instrumenten maar het zijn de songs die primeren.  Geen egotripperij of oeverloos gepiel.  Hun nieuwe cd is, wat mij betreft, één aaneenschakeling van hoogtepunten.  Het is moeilijk stilzitten op de "foot stompin', toe tappin' bluesy countrygospel" van "Nothing you can't lose". 

Titelsong "Red wing" herbergt prachtige harmony vocals van niemand minder dan Robin en Linda Williams.  Een geweldige folky song net zoals "Hymn for the unsung".  Hiermee bewijst gitarist en zanger Trent Waggler wat een begenadigd songschrijver hij wel is.  "Take a picture, lose your soul" laat duidelijk horen dat de roots van bluegrass wel eens in Ierland zouden kunnen liggen en niet noodzakelijk in Amerika.  Om dat nog eens extra in de verf te zetten is er een schitterende Irish instrumental "Second of may", een kruising tussen pakweg Tim O'Brien en The Chieftains.  Countrygospel is ongetwijfeld een genre dat ze graag spelen en waarin ze ook uitblinken.  Er is niet alleen het reeds vermelde "Nothing you can't lose" maar ook de zeer straffe acapella gospelsong "Surround me", de traditional in het genre "Working on a building" waarmee ze deze cd in schoonheid afsluiten en het catchy "Long way to go" dat moeiteloos tot een klassieker kan uitgroeien.  The Steel Wheels zijn niet alleen uitstekende muzikanten maar ook zeer sportieve jongens die graag het fietsen promoten.  Zo organiseren ze "The Steel Wheels Duo Spokesongs Tour".  Trent Waggler en Jay Lapp fietsten verleden jaar zomaar eventjes driehonderd miles bij mekaar in de bergen van Virginia en traden in zeven dagen tijd zeven maal op in zeven verschillende steden. 

Dat kunststukje willen ze dit jaar herhalen maar dan wel in de staat Michigan.  Een mens kan er alleen maar bewondering voor opbrengen.  The Steel Wheels zijn een welgekomen aanwinst in americana en rootsmiddens. (BV)